نقش مقابله مذهبی در پیش بینی رشد پس از آسیب در بیماران مبتلا به سرطان پستان

سرطان پستان شایعترین سرطان در بین زنان است ﻛﻪ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺗﻨﺶزا در اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﺴﻤﻲ، رواﻧﻲ و ﻣﻌﻨﻮی در این بیماران می باشد. پیامدهای سازگاری برای این افراد ممکن است به رشد پس از اسیب منجر شود که شامل تغیرات مثبت به دنبال تجربه اسیب زا ویا برگشت به سطح روانی بالاتر از انچه قبل از اسیب وجود داشته است،می باشد. باتوجه به تاثیر معنویت در رشد پس از اسیب ،هدف تحقیق حاضربررسی نقش مقابله مذهبی دررشد پس از اسیب دربیماران مبتلا به سرطان پستان می باشد. نوع مطالعه توصیفی –همبستگی بود .جامعه موردمطالعه شامل بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان کرمان درسال1393 بود.نمونه شامل 121بیمارمبتلا بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. متغیرها با استفاده از پرسشنامه مقابله مذهبی (مقابله مذهبی ایرانی،2011) ورشد پس از اسیب (ptgi،1996) سنجیده شدندوداده ها با استفاده از روشهای همبستگی پیرسون ورگرسیون گام به گام تجزیه وتحلیل شد. نتا یج تحقیق نشان داد که بین بعد فعالیت مذهبی فعال(42/0=r)، ارزیابی خیرخواهانه(63/0=r) و فعالیت های مذهبی (43/0=r) (ابعاد مقابله مذهبی) و رشد پس از آسیب رابطه مثبت و معنی دار در سطح 99/. اطمینان وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام برای پیش بینی رشد پس از آسیب نشان داد که ارزیابی خیر خواهانه در همان گام اول 39/0 رشد پس از آسیب را پیش بینی کرد. بنابراین، ارزیابی خیرخواهانه رابطه مثبت و معنی داری با رشد پس از آسیب(001/0>p ،۶۳/0=beta ) دارد و پیش بینی کننده رشد پس از آسیب می باشد. باتوجه به نتایج تحقیق میتوان استنباط کرد که مقابله مذهبی ‍‍‍‍‍‍پیش بینی کننده رشد پس از اسیب در بیماران مبتلا به سرطان پستان می باشد . بنابراین میتوان به مقوله مقابله مذهبی به عنوان راهبردی جهت رسیدن به رشد پس از اسیب وارتقای ان دربیماران مبتلا به سرطان توجه کرد.